رابطه‌ بین انواع بازخورد، یادگیری خودتنظیمی و پیشرفت نگارش

این پژوهش با هدف بررسی رابطه‌ میان انواع بازخورد ،یادگیری خودتنظیمی و پیشرفت نگارش انجام شد. بدین منظور، از طرح تحقیق شبه تجربی استفاده شد که در آن سه گروه آزمایشی برای هر یک از سه نوع بازخورد و یک گروه گواه در نظر گرفته شد. تعداد 30 فراگیر زبان در هر یک از گروه‌ها حاضر بودند و پرسشنامه ارزیابی خودتنظیمی آکادمیک را در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند و نگارش آن‌ها پیش و بعد از دریافت آموزش ارزیابی شد. نتایج آماری نشان داد که تفاوت معناداری بین توانایی خودتنظیمی چهار گروه با توجه به نوع بازخورد دریافتی وجود ندارد. علاوه بر این، نتایج آزمون t زوجی نشان داد که تفاوت آماری معناداری بین توانایی خودتنظیمی چهار گروه در پیش‌آزمون و پس‌آزمون وجود ندارد. نتایج آماری رابطه‌ی ضعیف و مثبتی را بین توانایی یادگیری خودتنظیمی و پیشرفت نگارش از طریق دریافت بازخورد معلمان نشان داد. در مقابل، رابطه‌ی ضعیف و معکوسی بین توانایی خودتنظیمی و پیشرفت نگارش از طریق بازخورد همسالان، مبتنی بر رایانه و بدون بازخورد مشاهده شد.